چه آسان می توان پرواز آموخت

ولی در بند بودوصبر آموخت

چه آسان میتوان پژمرده تر شد

خمیده بی رمق افتاده تر شد

چه اسان می توای بگذری و

نفهمی عشق زیر پا تلف شد

چه آسان می توان بی عشق سر کرد

دلی را با نگاهی شعله ور کرد

میان این همه آرامش ای تن

چه آسان می توان از یاد ها رفت

فکرمی کنم شهریور ماه بود که توی اولین وبلاگم این شعر اولین مطلبم بود...وفکر میکنم اولین نظر برای همین شعر گذاشته شده بود...نظری که هرگز تصورشو نمیکردم که زندگیمو تغییر بده.حالا توی این وبلاگ میخوام خاطرات روزهای تلخ وشیرینمو بنویسم.ونوشته های تنهاییامو